Tongeren (Frans:
Tongres) is een stad en gemeente in het zuiden van de Belgische provincie Limburg en de hoofdplaats
van zowel een bestuurlijk als een gerechtelijk
arrondissement. De stad ligt aan de rivier de Jeker in de
regio Haspengouw.
Anno 2014 telt de gemeente 30.655 inwoners op een oppervlakte
van 87,56 km² en is daarmee naar inwonertal de negende gemeente van
Limburg en de 75e gemeente van België.[1]
De stadskern telt zo’n 17.000 inwoners, de overige bevolking
woont verspreid over de 16 deelgemeenten die aangehecht
werden tijdens de fusiegolven van 1972 en
1977. Door de aanwezigheid van verschillende onderwijs- en
zorginstellingen is de stad een regionaal centrum voor
Zuidoost-Limburg. Het is tevens een belangrijke gerechtelijke stad
voor de provincie aangezien het Limburgse hof van assisen in Tongeren gevestigd is.
Vanaf 15 v.Chr. ontwikkelde Tongeren zich als een
Gallo-Romeinse
burgernederzetting. In de daaropvolgende eeuwen speelde de stad een
belangrijke rol in de geschiedenis van de Lage Landen. Zo verkreeg Tongeren in de tweede
eeuw marktrechten en werd de stad in de derde eeuw de zetel van het
eerste bisdom van de Lage Landen. In de
middeleeuwen en de Vroegmoderne Tijd was de stad een van de 23
Goede Steden van het Prinsbisdom Luik. Vanaf de tweede helft van
20e eeuw begon men met de uitbouw van Tongeren als handelscentrum
en toeristische trekpleister. Als "oudste stad van
België"[2]
gebruikt Tongeren zijn Romeinse verleden dan ook als een
toeristische troef.
Tongres (en néerlandais : Tongeren, en allemand : Tongern, en wallon
Tongres) est une ville néerlandophone de
Belgique, située en Région flamande, chef-lieu d'arrondissement
en province de
Limbourg.
En 2008, elle comptait 29 688 habitants.
Hasselt est la capitale administrative de la province
de Limbourg mais Tongres en est la capitale judiciaire. La cour d'assises y a son siège
et la cour d'appel d'Anvers y
a un deuxième siège.
A
postcard or
post card is a
rectangular piece of thick paper or thin
cardboard intended for writing and mailing without
an
envelope. Shapes other than rectangular may also be
used. There are novelty exceptions, such as
wood postcards, made of thin wood, and copper
postcards sold in the
Copper Country of the U.S. state of
Michigan, and
coconut
"postcards" from tropical islands.
In some places, one can send a postcard for a lower fee than for
a letter. Stamp collectors distinguish between
postcards (which require a stamp) and postal cards (which have the postage pre-printed
on them). While a postcard is usually printed by a private company,
individual or organization, a postal card is issued by the relevant
postal authority.
The world´s oldest postcard was sent in 1840 to the writer
Theodore Hook from Fulham in London, England.
The study and collecting of postcards is termed deltiology.
La carte postale est un moyen de correspondance écrite qui se présente sous la
forme d´un morceau de papier
cartonné rectangulaire, de dimensions variables (le format
le plus courant est le format A6, soit
10,5 × 14,8 cm), envoyé
sans enveloppe, l´adresse et l´affranchissement y
étant porté directement, aux côtés du message.
Een ansichtkaart (ook ansicht of
prentbriefkaart) is een kaart met op de ene zijde
een afbeelding. In de eerste tijd, eind
negentiende eeuw, noemde men het ook wel
aanzichtkaart. Het woord is ook een verkorting van het
Duitse Ansichts(post)karte.
Veel ansichtkaarten worden verstuurd tijdens de vakantie. Men wil de thuisblijvers laten zien hoe
mooi de plek is waar men naar toe is gegaan. De kaarten worden ook
als groet of wens (bijvoorbeeld als kerstgroet of nieuwjaarswens)
gestuurd.
De ontwikkeling van de ansichtkaart begint in de loop van de
jaren tachtig van de 19e eeuw, toen de postwet in
zowel Oostenrijk als Duitsland zo werd aangepast dat het monopolie
op het uitgeven van postkaarten kwam te vervallen. In de loop van
de jaren negentig van de 19e eeuw begon de de
prentbriefkaart vooral in Duitsland aan een grote opmars, omdat ze
veel werden verzameld. Bij de oorspronkelijke ansichtkaarten was de
hele achterkant gereserveerd voor de adressering. Men noemt deze
kaarten voorlopers. Tot 1905 mocht in
Nederland de achterkant van een prentbriefkaart alleen gebruikt
worden om naam, adres en woonplaats op te schrijven. Het verzonden
bericht bestond dus uit weinig meer dan de afbeelding, want het was
niet toegestaan om iets op de voorkant te schrijven. Dit had te
maken met de lage frankeerwaarde. Het verzenden van kaarten met een
bericht was veel duurder.
Kort hierna begonnen andere landen met het introduceren van een
gedeelde achterkant. Bij deze kaarten is de achterzijde in tweeën
gedeeld: de rechterhalf is bestemd voor het adres, dat op
voorgedrukte lijntjes kan worden geschreven, en links is ruimte
voor een bericht. Zo kon de zegetocht van de ansichtkaart als
communicatiemiddel beginnen. De voorzijde werd nu exclusief bestemd
voor het beeld.
¡Descubra la agenda de los coleccionistas!
Descubra la agenda
