The domestic cat[1][2]
(Felis catus or Felis
silvestris catus)[2][4]
is a small, typically furry, domesticated, and carnivorous mammal.
They are often called house cats when kept as
indoor pets or simply cats when there is no need
to distinguish them from other felids
and felines.[6]
Cats are often valued by humans for companionship and their ability
to hunt vermin.
Cats are similar in anatomy to the other felids, with strong,
flexible bodies, quick reflexes, sharp retractable claws, and teeth
adapted to killing small prey. Cat
senses fit a crepuscular and predatory ecological niche. Cats can hear sounds too
faint or too high in frequency for human ears, such as those made by
mice and other small animals. They can see in near darkness. Like
most other mammals, cats have poorer color vision and a better sense
of smell than humans.
Despite being solitary hunters, cats are a social species and cat communication includes the use of a
variety of vocalizations (mewing, purring,
trilling, hissing, growling, and grunting), as well as cat pheromones and types of cat-specific body language.[7]
Cats have a high breeding rate. Under controlled breeding, they
can be bred and shown as registered pedigree pets, a hobby known as
cat
fancy. Failure to control the breeding of pet cats by neutering and the abandonment of former household pets has
resulted in large numbers of feral
cats worldwide, requiring population control.[8]
This has contributed, along with habitat destruction and other
factors, to extinction of many bird species. Cats have been known
to extirpate a bird species within a specific region and may have
contributed to extinction of isolated island
populations.[9]
Cats are thought to be primarily, though not solely, responsible
for the extinction of 33 species of birds, and the presence of
feral and free ranging cats makes some locations unsuitable for
attempted species reestablishment in otherwise suitable
locations.[10]
Since cats were venerated in ancient Egypt, they were
commonly believed to have been domesticated there,[11]
but there may have been instances of domestication as early as the
Neolithic from around 9,500 years ago (7,500
BC).[12]
A genetic study in 2007 concluded that domestic cats are descended
from African wildcats (Felis silvestris
lybica), having diverged around 8,000 BC in West Asia.[11][13]
Cats are the most popular pet in the world, and are now found in
almost every place where humans live.[14]
There are more than 70 cat breeds around the world. Different
associations proclaim different numbers according to their
standards. The International Progressive Cat Breeders Alliance
(IPCBA) recognizes 73 cat breeds while TICA (The International Cat
Association) recognizes 58, CFA (The Cat Fanciers´ Association)
recognizes 44 and Federation International Feline (FIFE) recognizes
43 cat breeds.
Le chat domestique (Felis silvestris catus) est un mammifère carnivore de la famille des félidés. Il est l’un des principaux animaux de compagnie et compte
aujourd’hui une cinquantaine de races
différentes reconnues par les instances de certification. Dans de
nombreux pays, le chat entre dans le cadre de la législation sur
les carnivores domestiques à
l’instar du chien et du furet.
Essentiellement territorial, le chat est un prédateur de petites proies comme les rongeurs ou les oiseaux.
Les chats ont diverses vocalisations dont les ronronnements, les miaulements, les feulements ou les grognements, bien qu’ils
communiquent principalement par des positions faciales et
corporelles et des phéromones. Selon les résultats de travaux menés en
2006
et 20071,
le chat domestique est une sous-espèce du chat sauvage (Felis silvestris) dont son ancêtre, le
chat sauvage d’Afrique
(Felis silvestris lybica) a
vraisemblablement divergé il y a 130 000 ans. Les premières domestications auraient eu lieu il y a
8 000 à 10 000 ans au Néolithique dans le Croissant fertile, époque correspondant au
début de la culture de céréales et à l’engrangement de
réserves susceptibles d’être attaquées par des rongeurs, le
chat devenant alors pour l’homme un auxiliaire utile se
prêtant à la domestication.
Tout d’abord vénéré par les Égyptiens, il
fut diabolisé en Europe au Moyen Âge et ne retrouva ses lettres de noblesse
qu’au XVIIIe siècle. En Asie, le chat
reste synonyme de chance, de richesse ou de longévité. Ce félin a
laissé son empreinte dans la culture populaire et artistique, tant
au travers d’expressions
populaires que de représentations diverses au sein de la
littérature, de la peinture ou encore de la musique.
De kat of huiskat (Felis
catus) is een van de oudste huisdieren van de mens. De gedomesticeerde kat behoort tot de familie der
katachtigen (Felidae). De oude soortnaam was
Felis domesticus, tegenwoordig is deze vervangen door
Felis catus. In het Nederlands wordt ook het woord
poes gebruikt, soms meer specifiek in het geval
van een vrouwelijke kat. Eind 2009 waren in Nederland ongeveer 3,6
miljoen katten aanwezig.
A
postcard or
post card is a
rectangular piece of thick paper or thin
cardboard intended for writing and mailing without
an
envelope. Shapes other than rectangular may also be
used. There are novelty exceptions, such as
wood postcards, made of thin wood, and copper
postcards sold in the
Copper Country of the U.S. state of
Michigan, and
coconut
"postcards" from tropical islands.
In some places, one can send a postcard for a lower fee than for
a letter. Stamp collectors distinguish between
postcards (which require a stamp) and postal cards (which have the postage pre-printed
on them). While a postcard is usually printed by a private company,
individual or organization, a postal card is issued by the relevant
postal authority.
The world´s oldest postcard was sent in 1840 to the writer
Theodore Hook from Fulham in London, England.
The study and collecting of postcards is termed deltiology.
La carte postale est un moyen de correspondance écrite qui se présente sous la
forme d´un morceau de papier
cartonné rectangulaire, de dimensions variables (le format
le plus courant est le format A6, soit
10,5 × 14,8 cm), envoyé
sans enveloppe, l´adresse et l´affranchissement y
étant porté directement, aux côtés du message.
Een ansichtkaart (ook ansicht of
prentbriefkaart) is een kaart met op de ene zijde
een afbeelding. In de eerste tijd, eind
negentiende eeuw, noemde men het ook wel
aanzichtkaart. Het woord is ook een verkorting van het
Duitse Ansichts(post)karte.
Veel ansichtkaarten worden verstuurd tijdens de vakantie. Men wil de thuisblijvers laten zien hoe
mooi de plek is waar men naar toe is gegaan. De kaarten worden ook
als groet of wens (bijvoorbeeld als kerstgroet of nieuwjaarswens)
gestuurd.
De ontwikkeling van de ansichtkaart begint in de loop van de
jaren tachtig van de 19e eeuw, toen de postwet in
zowel Oostenrijk als Duitsland zo werd aangepast dat het monopolie
op het uitgeven van postkaarten kwam te vervallen. In de loop van
de jaren negentig van de 19e eeuw begon de de
prentbriefkaart vooral in Duitsland aan een grote opmars, omdat ze
veel werden verzameld. Bij de oorspronkelijke ansichtkaarten was de
hele achterkant gereserveerd voor de adressering. Men noemt deze
kaarten voorlopers. Tot 1905 mocht in
Nederland de achterkant van een prentbriefkaart alleen gebruikt
worden om naam, adres en woonplaats op te schrijven. Het verzonden
bericht bestond dus uit weinig meer dan de afbeelding, want het was
niet toegestaan om iets op de voorkant te schrijven. Dit had te
maken met de lage frankeerwaarde. Het verzenden van kaarten met een
bericht was veel duurder.
Kort hierna begonnen andere landen met het introduceren van een
gedeelde achterkant. Bij deze kaarten is de achterzijde in tweeën
gedeeld: de rechterhalf is bestemd voor het adres, dat op
voorgedrukte lijntjes kan worden geschreven, en links is ruimte
voor een bericht. Zo kon de zegetocht van de ansichtkaart als
communicatiemiddel beginnen. De voorzijde werd nu exclusief bestemd
voor het beeld.
