Tenley Emma Albright (born July 18, 1935) is an
American former figure skater and surgeon. She is the 1956
Olympic
champion, the 1952 Olympic silver
medalist, the 1953 and 1955 World Champion, the
1953 and 1955 North American
champion, and the 1952–1956 U.S. national
champion. Albright is also a graduate of Harvard Medical School. In 2015 she
was inducted into the National Women's Hall of
Fame.
At age 11 Albright suffered an attack of polio. Skating was her
therapy to regain muscle strength.[2]
Albright won the silver medal at the 1952
Olympics. She won her first World title in 1953, silver in
1954, a second
gold medal in 1955, and her
fourth medal, silver, in 1956.[3]
In 1956, while training for the Olympics, Albright fell due to a
rut in the ice and cut her right ankle joint to the bone with her
left skate.[4]
The cut was stitched by her father, a surgeon.[4][5]
At the 1956 Winter
Olympics in Cortina d'Ampezzo, Italy, she
became the first American female skater to win an Olympic gold
medal.[6]
Albright retired from competitive skating after 1956 but has
maintained a prominent role in the figure skating profession as a
member of the Executive Committee of the U.S. Olympic
Committee.
A graduate of The Winsor School in Boston, Albright
entered Radcliffe College in 1953 as a
pre-med student,[5]
and focused on completing her education after the 1956
Olympics.[6]
She graduated from Harvard Medical School in 1961, went
on to become a surgeon,[6][7]
and she practiced for 23 years, continuing as a faculty member and
lecturer at Harvard Medical School. For a while
she chaired the Board of Regents of the National Library of
Medicine at the National Institutes of Health. As a director, she
has served both not-for-profits such as The Whitehead Institute for Biomedical
Research and the Woods Hole
Oceanographic Institution and for-profit enterprises such as
West Pharmaceutical Services, Inc., and State Street Bank and Trust
Company.[8]
She is currently the Director of the MIT Collaborative
Initiatives.
Albright was married to Tudor Gardiner, a lawyer, from 1962 to
1976. In 1981 she married former Ritz-Carlton hotel owner Gerald Blakeley,
who shares her association with Woods Hole and is chair of The
Morehouse School of
Medicine.
Tenley Albright (Newton
Centre (Massachusetts), 18 juli
1935)
is een Amerikaans voormalig kunstrijdster op de schaats. Ze werd Olympisch
kampioene in 1956 en was tweemaal wereldkampioene.
Albright was van 1952 tot 1956 vijfmaal na elkaar Amerikaans
kampioene kunstschaatsen. In 1953 werd ze in Davos de
eerste Amerikaanse wereldkampioene in deze sporttak. Ze behaalde
twee jaar later in Wenen een tweede wereldtitel. In de jaren 1954 en
1956 won ze tweemaal zilver op de wereldkampioenschappen.
Ze nam tweemaal deel aan de Olympische Winterspelen. In 1952 won
ze bij haar eerste deelname de zilveren medaille, achter de Britse
Jeannette Altwegg. Vier jaar later, tijdens
de Olympische
Winterspelen 1956 in Cortina d'Ampezzo won ze, opnieuw als
eerste Amerikaanse, de gouden medaille, voor haar landgenote
Carol Heiss.
Na haar Olympische titel van 1956 stopte ze met de topsport. Ze
ging studeren aan de Harvard Medical School en werkte
nadien als chirurg.
Tenley Emma Albright (née le 18
juillet 1935 à Newton Centre, Massachusetts), est une ancienne patineuse artistique américaine. Elle a été la première patineuse
américaine à gagner l'or olympique, aux Jeux olympiques d'hiver de
1956. Elle a également été cinq fois championne des États-Unis
entre 1952 et 1956 ainsi que championne du monde en 1953 et
1955.
Albright s'est retirée de la compétition amateur après la saison
1955-1956. Contrairement aux autres patineurs d'élite, elle n'a
jamais patiné en tant que professionnelle. Elle a intégré le
collège Radcliffe en 1953, et après son
triomphe olympique en 1956, elle s'est consacrée à ses études.
Albright fut diplômée de la Harvard Medical School en 1961, et
devint chirurgienne.
Elle est inscrite au National Women's Hall of
Fame.
Figure skating is a sport and activity in which
individuals, duos, or groups perform on figure skates on ice. It was the first winter
sport included in the Olympics, in 1908.[1]
The four Olympic disciplines are men´s singles, ladies´ singles, pair skating, and ice
dancing. Non-Olympic disciplines include synchronized skating and four skating. From intermediate through
senior-level competition, skaters generally perform two programs
(short and long) which, depending on the discipline, may include
spins, jumps, moves in the field, lifts, throw jumps, death spirals, and other
elements or moves.
The blade has a groove on the bottom creating two distinct
edges — inside
and outside. In figure skating, the skater should glide on one edge
of the blade and not on both at the same time, which is referred to
as a flat edge. During a spin, skaters use the "sweet spot" of the
blade, which is the roundest portion of the blade, just behind the
pick and near the middle of the blade. Skates used in single and
pair skating have a set of large, jagged teeth called toe picks on
the front of the blade. Toe picks are mainly used in the take-off
for jumps. Ice dancing blades are an inch shorter in the rear and
have smaller toe picks.
Figure skaters compete at various levels from beginner up to the
Olympic level (senior) at local, national, and international
competitions. The International Skating Union (ISU)
regulates international figure skating judging and competitions.
These include the Winter Olympics,
the World Championships,
the World Junior
Championships, the European
Championships, the Four
Continents Championships, and the Grand Prix series (senior and junior).
The sport is also associated with show business. Major
competitions generally conclude with exhibition galas, in which the
top skaters from each discipline perform non-competitive programs.
Many skaters, both during and after their competitive careers, also
skate in ice shows which run during the competitive season and the
off-season.
Le patinage artistique est un sport et un
art
exécuté sur la glace avec des patins à lames ou sur un sol dur
(« parquet », surface de « glace synthétique », etc.) avec
des patins à roulettes traditionnels (quad) ou
des patins en ligne (inline).
Ce sport est particulièrement populaire en Amérique du Nord, en Europe et
en Asie. D´après Médiamétrie, c´est le seul sport à être davantage
regardé par les femmes que par les hommes.
Kunstschaatsen (eigenlijk "kunstrijden op de
schaats") is een sportieve gebeurtenis waarbij solisten, paren en
groepen schaatsers rotaties, sprongen en andere bewegingen op het
ijs maken, die meestal onder begeleiding van muziek worden
uitgevoerd. Een serie van schaatselementen wordt in deze sport een
"kür" genoemd.
Het kunstschaatsen is internationaal ondergebracht bij de
ISU (internationale schaatsunie), naast het
langebaanschaatsen en shorttrack. De ISU organiseert de vijf
belangrijkste toernooien (de Olympische toernooien onder auspiciën
van het IOC).
De officiële onderdelen op deze kampioenschappen zijn solorijden
voor mannen en vrouwen, paarrijden (man en vrouw) en ijsdansen
(idem). Daarnaast kent het kunstschaatsen het onderdeel
synchroonschaatsen (formatieschaatsen door een groep).
Elk kampioenschap wordt doorgaans afgesloten met een gala,
waarin de nummers 1, 2 en 3 van elk onderdeel nog een keer
optreden.
A photograph or photo is an
image created by light
falling on a light-sensitive surface, usually photographic film or an electronic medium
such as a CCD or a CMOS chip. Most photographs are created
using a camera, which uses a lens to focus the scene´s visible
wavelengths of light into a reproduction of what the human eye would see.
The process and practice of creating photographs is called photography. The word "photograph" was coined in
1839 by Sir John Herschel and is based on the
Greek φῶς (phos),
meaning "light", and γραφή
(graphê), meaning "drawing, writing", together meaning
"drawing with light".[1]
A photograph or photo is an
image created by light
falling on a light-sensitive surface, usually photographic film or an electronic medium
such as a CCD or a CMOS chip. Most photographs are created
using a camera, which uses a lens to focus the scene´s visible
wavelengths of light into a reproduction of what the human eye would see.
The process and practice of creating photographs is called photography. The word "photograph" was coined in
1839 by Sir John Herschel and is based on the
Greek φῶς (phos),
meaning "light", and γραφή
(graphê), meaning "drawing, writing", together meaning
"drawing with light".[1]
La photographie1
est une technique qui permet de créer des images par
l´action de la lumière. La photographie désigne aussi l´image
obtenue.
Le terme de photographie désigne également la branche des
arts graphiques qui utilise cette
technique : c´est l´« écriture de la
lumière ».
La photographie a su tirer parti de nombreuses innovations
technologiques et techniques dans les domaines de l´optique, de la chimie,
de la mécanique, de l´électricité, de l´électronique et de l´informatique.
Les deux phénomènes nécessaires à l´obtention d´images
photographiques étaient pour certains connus depuis longtemps et
explicité dans le Traité d´optique. Les
réflexions d´Aristote et les travaux du père de l´optique
moderne Ibn al-Haytham, ont permis de mettre la réalité en
boîte ; il suffit de percer un « petit trou »
(sténopé) dans une chambre noire (en latin : camera obscura)
pour voir apparaître une image inversée dans le fond blanc de la
boîte. D´autre part, les alchimistes savaient que la lumière
noircissait le chlorure d´argent. Vers 1780 Jacques Charles, plus
connu pour son invention de l´aérostat gonflé à l´hydrogène, parvint à figer, mais
de façon fugitive, une silhouette obtenue par le procédé de la
chambre noire sur du papier imbibé de chlorure d´argent. Thomas Wedgwood (1771-1805) fit des
expériences analogues avec le nitrate d´argent ; il en publia un
mémoire en 1802. De son côté John Herschel en 1819 décrit
les propriétés de l´hyposulfite de sodium qui deviendra le
fixateur.
Joseph Nicéphore Niépce, un
inventeur de Chalon-sur-Saône, associe ces trois procédés
pour fixer des images (de qualité moyenne) sur des plaques
d´étain recouvertes de bitume de
Judée, sorte de goudron naturel qui possède la propriété de durcir
à la lumière (1826 ou 1827) ; la première photographie représente
une aile de sa propriété à Saint-Loup-de-Varennes en Saône-et-Loire. Nicéphore meurt en 1833 et
Louis Daguerre poursuit l´amélioration du
procédé. En découvrant le principe du développement de l´image latente, Daguerre trouve le moyen de
raccourcir le temps de pose à quelques dizaines de minutes. En
1839,
il promeut son invention auprès du savant et député François Arago, qui lui accorde son
soutien.
Ainsi, la date conventionnelle de l´invention de la
photographie est 1839, c´est la date de la présentation par Arago à
l´Académie des sciences de
l´« invention » de Daguerre, le daguerréotype. C´est en fait une amélioration
de l´invention de Niépce.
Een foto is een afbeelding op een plat vlak vervaardigd
door middel van fotografie. Een foto geeft relaties weer van
objecten, voorwerpen, mensen of dieren uit de werkelijke wereld
zoals gezien door de lens van een camera gedurende een (meestal
korte) tijdperiode.[1] De
naam fotografie werd voor het eerst genoemd door John Herschel, een Engels astronoom, en is gebaseerd op het Griekse
φώς (phos, "licht") en
γραφίς (graphis,
"pen, kwast"). In de volksmond wordt een foto ook wel een
kiekje genoemd, genoemd naar Israël Kiek.
In vergelijking met andere uitdrukkingsvormen als pictogrammen, diagrammen en kaarten, maar ook tekst is
dit wel de meest zuivere benadering (maar niet per definitie: beste
benadering) van de werkelijkheid, als de digitale nabewerking en
manipulatie uitblijft. Daarmee dragen foto´s maximaal bij aan een
juiste communicatie van het overbrengen van een
bepaalde gedachte over (een deel van) de werkelijkheid. Deze
zienswijze wordt verder toegelicht in visualisatie.
Kenmerkend is de directe relatie van de afbeelding met de
realiteit, maar dit maakt van een foto daarom nog
geen objectieve weergave van die realiteit. Een foto is altijd een
manipulatie van de realiteit, zowel door het standpunt
(perspectief), het kader, de begeleidende tekst, het moment en het
materiaal dat de fotograaf gebruikt om de foto te maken,
alswel door ingrijpen op chemische of digitale wijze in de fotografische
afbeelding door de fotograaf of anderen.
¡Descubra la agenda de los coleccionistas!
Descubra la agenda
